rumieńce

Dusza moja i serce przeżywają renesans. Dnia wczorajszego postanowiłam "sprzedać się" nieco bardziej aniżeli robiłam to dotychczas i w ramach tej wzbierającej chęci ekshibicjonizmu podlinkowałam swojego bloga na tablicy portalu, z którym mało kto nie ma do czynienia. Link wrzucałam kilka dobrych minut lewitującą nad enterem dłonią, ale jakże wymowne przysłowie o śmierci kozy popchnęło mnie wreszcie do tego czynu. W konsekwencji tego działania na mój, zupełnie na to nie gotowy, czerep  posypała się niekończąca się ilość przejawów ludzkiego zainteresowania, ciepłych słów i pozytywnej energii. Ludzie, wiedzcie, że jesteście moim mega czadem :).

Tydzień swych ferii planuję zakończyć porządnym przytupem (choć wolałabym użyć słowa na "j", które to kończy się na "em":) ale jednak wiadomo - wulgarność sobie schowam... ;)). Przejawem tego ma być upieczenie tortu. Wow czy nie ;)? No, dla mnie ogromne, bo będzie (jeśli będzie:)) to tort pierwszy, który wyjdzie spod moich rąk. Nie należę do tych osób, co to przepisy zapisane wierszem w głowach mają, więc w kwestii smaku radzę się wujka google. Wandzia dnia jutrzejszego organizuje mini przyjęcie dla swej babci i dziadków i muszę jej jednak trochę pomóc, no bo ona ma jutro basen i musi się później zdrzemnąć i się nie wyrobi :).

Ps. Zimo, ty cholero, co rozrywasz mi skórę na kostkach u dłoni, jesteś jednak piękna .