kłucia i huki

                   Powiem tak...ostatnim postem nie pozamiatałam raczej wszechświata, zdaję sobie z tego sprawę. Przeczytałam go kilkukrotnie i muszę przyznać, że wyziera z niego intensywna bezpłciowość ;). Cóż jednak począć, najwidoczniej cała "płciowość", jaką posiadam nakierowana jest na otaczanie troską mojej Wandy :).

                    Dzisiaj odbyło się szczepienie. Znam kontrowersje, a także wiele "za" i "przeciw", otaczające szczepionki skojarzone. Każdy podejmuje własna decyzję i ja postanowiłam ukłuć dziś moje dziecko tylko raz w zamian podawania mu serii atakujących igieł. Ta decyzja podjęta była również po to, by oszczędzić stresu mnie samej. Wanda była dzielna, chwilkę poszlochała i zaraz się uspokoiła. Ja natomiast miałam łzy w oczach przed, w trakcie i po całej akcji. E. trzymał ją podczas szczepienia, tymczasem ja desperacko kręciłam się po gabinecie. Później pomyślałam sobie, że z pewnością widać było po moim zachowaniu, że to pierwsze dziecię w mojej matczynej karierze ;).

                    Temat biustu huczy ostatnio w środowisku około-dzieciowym (jakby się dobrze zastanowić, to około-dzieciowy jest właściwie cały świat :)), więc i ja sobie huknę. Nie chcę huczeć zbyt mocno, bo nie czuję takiej potrzeby, ale kilka słów wtrącę. Dla mnie bliskość łączy się z intymnością, a tej drugiej zaczyna mi na prawdę w całym tym zamieszaniu dotyczącym karmienia piersią bardzo brakować. Dla mnie to urocze, kiedy widzę mamy z zakrytym ramieniem np. tetrową pieluszką czy chustą. Wiem, że tam pod przykryciem jest cichy świat małego człowieczka, w którym spokojnie sobie zajada. I tyle. Nic więcej nie mówię, bo chyba wszystko już zostało na ten temat ostatnio powiedziane.

                   Ściskam. Szczególnie nowych członków blogosfery, którzy w ostatnich dniach przyszli na świat :).