battery low

            Zwlekałam z tym postem trochę dlatego, że nie chciałam przyznać się do tego, co właśnie zaraz z oporami tu potwierdzę. Otóż straciłam swoje super moce, przestałam być ciężarną, mającą ochotę góry przenosić, kreującą postawę jak najefektywniejszej aktywności zawodowej i nie dawania się przeciwnościom losu. Wraz z trzecim trymestrem pojawiło się coraz bardziej nasilające się i paraliżujące zmęczenie, które sprawia, że w połowie dnia pracy przychodzi kryzys cisnący łzy pod powieki. Najprościej sprawę ujmując - nie mam już siły, mam za to różnorakie bóle, obrzęki i zadyszkę. Do szóstego miesiąca czułam się wyśmienicie i sądziłam, że brzuch jak najbardziej powinien być przez kobiety do pracy zabierany. Teraz jednak dodaję aneks do swojej tezy, iż ostatni trymestr z całą pewnością powinien być poświęcony odpoczynkowi, rozmowom
z ukrytymi w naszych wnętrzach dzidziusiami, kompletowaniu wyprawki, oglądaniu filmów na YouTube o tym, jak kąpać bobasy, wielokrotnemu smarowaniu się kremami przeciw rozstępom, obserwacjom bulgotającego brzucha i gotowaniu sobie witaminowych bomb, bo to już ostatni etap, żeby potomstwo dobrze odżywić... i to właśnie mnie smuci, że ja sobie na to pozwolić nie mogę.
           Przyczyna jest Wandziu prosta - mama nie ma umowy o pracę. Mimo to w całym tym zgiełku i napiętym harmonogramie dnia robię co mogę, żebyś poczuła choć odrobinę komfortu i mojej troski...jeśli się nie będziesz spieszyć z wyprowadzką, to obiecuję Ci, że ostatni miesiąc pobytu w jamie będzie już tylko dla nas.


           Żeby rozgonić jednak nagromadzone powyższymi słowami chmurzyska, zamieszczam Wandziną mini - kolekcję mini - butów, bo, jak każda kobieta zasługuje na to, by obuwia mieć bez liku ;)