rozliczenia.

            Kurka. Ostatni dzień obecnego jeszcze przez moment roku. Zauważyłam tendencję do twierdzenia, iż podsumowanie roku i przywiązywanie wagi do faktu końca i początku stało się passe. No, ja przepraszam, ale w ten "undergroundowy" nurt się nie wpisuję, bo, mówcie co chcecie ( jeśli w ogóle przyjdzie Wam do głowy mówić na ten temat ;)), ale ten rok przyniósł mi wydarzenia, które wyjątkowo zaznaczyły swoją obecność w moim życiu. Pozwólcie, że zdobędę się tu na lekką prywatę

i dokonam prezencji kilku z nich. Otóż spełniło się nasze marzenie dotyczące kilku dni "wyczesanej" (jak nie mówi już młodzież;)) wycieczki i spędziliśmy długi weekend w Mediolanie, który oczarował nas absolutnie - przez chwilę byliśmy kosmopolitami ;). Na moment też udało mi się powrócić do Sopotu, który jest dla mnie z wielu powodów absolutną emocjonalną mekką. Po raz pierwszy też znalazłam się na pogrzebie osoby w moim wieku, co sprawiło, że do tej pory zadaję sobie wiele pytań. Kilka dni po tragicznym wypadku, będącym przyczyną śmierci mojej koleżanki dowiedziałam się, że, jak to ujął lekarz "facet się spisał" i jestem w ciąży, ale w owych okolicznościach wprawiało mnie to w większe osłupienie niż radość. Trzeba było mi chwili, by zrozumieć, co tak na prawdę się stało - pogodzić się z tak wczesnym odejściem wiecznie uśmiechniętej R. i rozpocząć fascynującą przygodę z ciążą. W tym roku też pierwszy raz w życiu znalazłam się na szpitalnym łóżku, a także rozpoznałam i doceniłam prawdziwe przyjaźnie

          Dorośliśmy, chcąc nie chcąc, z E.zdecydowanie. Ten rok ukształtował nasz związek, wpłynął na niego o wiele bardziej, niż spędzone ze sobą dwa poprzednie lata. Mamy w domu maleńkie ubranka i wciąż nie mogę uwierzyć, że będziemy kogoś w nie ubierać (!). Może zabrzmi to, jak frazes, ale nie wiem czy kiedykolwiek tak kochałam życie.

          Dlatego dopóki nie spuchną mi nogi będę dziś tańczyć w bluzce pokrytej cekinami :)

          Samych wspaniałości. Świętujmy ;).