powrotu starania

Kto ma alergię na kurz, ten pewnie ma już dość mojego bloga. Stał się on bowiem tak zapuszczonym, pełnym pajęczyn i stęchlizny miejscem, że otwieranie skrzynki mailowej napawa mnie obawą przed odczytaniem groźby przejęcia lokalu przez rodzinę Adamsów.

Nie wiem, jak zacząć, czego się uczepić...przeprowadzki? powrotu do pracy? wandzinego porannego sikania do nocnika? stresu? walki z własnymi obawami przed brakiem atrakcyjności towarzyskiej? wzmożonej potrzeby przyjaźni? galopującego rozwoju małej W. i niekończącym się moim zachwytem nad nim?

Działo się dużo. Za dużo.

Z czasem się poskładam, przyznam, może i bać przestanę.

Tymczasem jednak dla wytrwałych przesyłam ostatnie promienie słoneczne. Zapeklujcie, trzymajcie w spiżarniach, bo zdaje się, że jesienny marazm nadciąga.