słownik slangu

Wanda S., pseudonim "Kicia", bądź "Dziąsło" ( bo tak, proszę Państwa, mimo upływającego błogo 10-tego miesiąca życia tej dzieciny ani pół zęba nie majaczy nawet na różowym horyzoncie;)) wraz z mamą, pseudonim "Matka" (iście mafijny) przejęły całkowicie kwaterę na poddaszu, gdzie urzędują w sposób absolutnie beztroski. Oznacza to tyle, że E. wyjechał wczora z wieczora i powróci dopiero w niedzielę. Już zapomniałam, jak to jest brać prysznic, kiedy bobas bacznie Ci się przygląda (w tym celu krzesełko do karmienia musiało zostać przetransportowane do łazienki, a był to wyczyn heroiczny, patrząc przez pryzmat rozmiarów zarówno krzesełka, jak i łazienki). Ten weekend to swoiste preludium do przyszłego tygodnia, bowiem będzie to dla mnie "tydzień z Kitką" ( wielkie hurrrrra!) - 7 dni wolnego spłynęło na mnie cudownie.

Ostatnio pisałam, że tak rzekomo mi lekko na duszy, sercu, nie wiem na czym właściwie, bo dzień po napisaniu tego posta, zamienił się on w wołanie do tego wilka, co podobno w lesie się chowa i na linii ja - mój mąż nastąpiły ostre tarcia, aż iskry wpadały do oczu, a te bolały jeszcze przez następnych kilka dni. Związki są, ja pierdzielę, trudne (tak, nazwijcie mnie Kolumbem albo Magellanem;)). Chcesz wierzyć, że ten Twój jest taki idealny, że u Ciebie to się takie rzeczy nie wydarzą, a później mówisz i słyszysz o te parę słów za dużo i jedyne, choć niestety nieosiągalne marzenie to cofnięcie czasu, żeby to, co złe nigdy się nie wydarzyło, i żeby znowu myśleć o swoim małżeństwie w kategoriach związków "na medal". Ludźmi jesteśmy, mamy swoje ułomności, granice, w których cierpliwie wytrzymujemy nie są z gumy - niby wiadomo, a tak trudno to zrozumieć.

Ale, jakby się ktoś martwił, to męża kocham swego nadal bardzo - jacha oczywicha :).