bonus track.

            Tego nie było w planach, nie było też tego w mojej mądrej książce, ani w opowieściach żadnej z moich ciężarnych znajomych. Dostał mi się extra syndrom ciążowy, który jest absolutnie upierdliwy. Otóż każdej nocy (bez wyjątku) budzę się o godzinie trzeciej. Czasem troszkę wcześniej, a czasami później, ale wahania nie są większe niż pół godziny. Może nie byłoby w tym nic niepokojącego gdybym budziła się, spojrzała na mojego śpiącego ukochanego i powróciła do błogiego snu, ale tak niestety nie jest. Oczy w słup i zaczynają się natręctwa. Tak, natręctwa, inaczej tego nazwać nie mogę. Najpierw oczywiście sprawdzam czy zamykając oczy nie wrócę do krainy wiecznych łowów, ale szybko okazuje się, że przeszkadza mi zbyt wiele rzeczy. Zaczyna się od nocnego osadu na zębach - więc wstaję i idę umyć zęby, następnie szukam telefonu, by upewnić się, że jest trzecia :). Wracam do łóżka i tu się dopiero zaczyna. Startuję na plecach, ale szybko doznaję dyskomfortu, więc obracam się na prawy bok, z prawego boku wracam na plecy, ale...wiadomo, więc teraz na lewy,a z lewego na brzuch. Jeżeli wszystko zawiedzie, usiłuję przesunąć E., żeby mieć więcej przestrzeni dla moich kombinacji. Wyrzucam z łóżka psy (posiadam nie całą zgraję, bo mogło to tak zabrzmieć, lecz sztuk dwie), chociaż wiem, że jak tylko zamknę oczy, jeżeli taki stan w ogóle nadejdzie, one do łóżka prędziutko wrócą. Słyszę swój zegarek, który daje znać, że to równa godzina i już wiem - jest czwarta,a ja się nadal wiercę i wiem też, że znowu rano będę zombi. Zazwyczaj moje męki kończą się po około dwóch godzinach, ale zdarzało się też, że trwały do świtu....Oh, Lord! :)
          Liczę, że kiedy wrócę do pracy cały harmonogram dnia się unormuje, a tym samym opuści mnie przypadłość trzeciej nad ranem;). Ach i pomyśleć, że nie tak dawno luzowaliśmy się na molo w Sopocie i życie było takie błogie.

ps. wiem, z zakładki "statystki", że sporadycznie ktoś tu jednak zagląda :)
      zatem pozdrawiam
      baśka