gorąco

W tygodniu, w którym krew do żył pompowały co niektórym wiadomości o obciętych piersiach, które na obcięte już wcale nie wyglądają lub nieskładnych wypowiedziach polskiej blogerki w programie rozrywkowym, ja intensywnie przeżywałam zapalenie uszu mojego dziecka i powyższe informacje całkowicie miałam w czterech literach. Ale przy okazji powiem więcej: i tak te historie znajdowałyby się w moim poważaniu.

Przyłączam się do wiecznie żywego nurtu nienawiści wobec krajowej służby zdrowia i do tych, co używają z obrzydzeniem terminów, takich, jak konował. Ręce opadają i słów brak, dlatego tez ich nie użyję. Ostatnie dni były ciężkie, a łzy lały się nie tylko po Wandzinych policzkach. 

Temperatura na dworze wzrasta, w naszym domu na szczęście maleje i mam nadzieję, że kondycja W. niebawem znów odnajdzie swoje miejsce w kanonie zdrowia.

Z racji choroby całymi  dniami okupujemy mieszkanie. Wandzia zabiera z półki bluzę i maszeruje w kierunku drzwi wyjściowych stukając w nie wymownie. Żal biduli przeogromnie. Wczoraj zbudowałam domowy szałas ( klik ), żeby Wandzia chociaż przez chwilę znalazła się w "innym" miejscu.

Tęsknimy do spacerów, podboju trawników, jeszcze trochę.