czwartek, 20 grudnia 2012
e, tam....pierniczenie
Wir, świąteczny tajfun. Wstrętna odwilż i chęć zgładzenia budzika na zawsze. Tłok w autobusach, pośpiech i nerwy. Szczęśliwie nie tylko. Jest i nocne pieczenie pierników z moim małżonkiem, uczucie nasilania się więzi i kontaktu z moim dzieckiem, ciepłe światło lampek choinkowych i zbliżający się świąteczny relaks i lenistwo.
Subskrybuj:
Komentarze do posta (Atom)
Nie lubię pierniczków, bo jeszcze nigdy nie trafiłam na takie domowe, na których nie ma obawy, że połamię sobie zęby. Dlatego my masowo produkujemy cudownie kruche, rozpływające się w ustach ciasteczka- maślane, makowe i cynamonowe.
OdpowiedzUsuńA później będzie biadolenie, że kreacja sylwestrowa zanadto opięta... ;)
Wanda to caaaaaałaaaa Ty :)
OdpowiedzUsuńDokładnie to samo pomyślałam :)
UsuńObie śliczne :)
No dziękuję bardzo, że Wandzia śliczna to się zgodzę, ale to drugie by mi przez gardło nie przeszło ;)
UsuńPieczenia pierników się nie podjęłam, no a z gotowaniem świątecznym startuję od jutra. Za to okna pomyte, dom wysprzątany i wystrojony... i wszystko to w tym tygodniu, bo cały poprzedni tydzień mąż był "wyjechany", a my z Małą razem walczyłyśmy z ząbkowaniem, więc świąteczne przygotowania zeszły na dalszy plan i zastąpione zostały pojękiwaniem, popłakiwaniem, a nawet krokodylimi łzami, które trzeba było ukoić przytulaniem.
OdpowiedzUsuńA Wandka urzeka swymi bystrymi oczkami :)