"I love you, baby" ;)

                   Losie okrutny i zły, dlaczego upatrzyłeś sobie moje dziecko, by zsyłać na nie te wszystkie skórne paskudztwa? Ledwo pozbyłyśmy się trądziku niemowlęcego, pojawiły się nowe "ciapki". Tym razem jednak bardziej niepokojące. Pani pediatra, choć osobą jest przemiłą i dzieci bez wątpienia kocha, niestety nie zaleciła niczego poza obserwacją. Przed odparowaniem jej paru słów tyczących się kompetencji powstrzymały mnie moje dobre maniery ;). Buzia Fruzi nabierała coraz więcej czerwieni i chropowatości, a że jesteśmy też w trakcie przypadłości, przez E. nazwanej "wstrętną ciemieniuchą" ;), to moja Wandzia stała się takim "nieboraczkiem". Postanowiłam zacząć od gastroenterologa dziecięcego. Ta Pani okazała się być dużo bardziej konkretna (wierzyć chcę, że to nie kwestia gabinetu prywatnego;)). Rozpoczynamy leczenie, zmieniamy mleczko, kosmetyki, w poniedziałek mamy do odebrania maść robioną na receptę...zobaczymy. Jeśli zmiany nie ustąpią zaatakujemy dermatologa. Ach, wszystkie dzieci powinny być zdrowe i gładkie (palec pod budkę, rodzice, którzy też tak myślą ;)).

                  Wandzia zaczęła trzeci miesiąc życia i ja mówię "wow". Z dnia na dzień coraz silniej ściska króliczka wsadzonego jej do rączki, dyndającego nad matą edukacyjną, a ja coraz silniej jestem uzależniona od uczucia do niej. Kocham swoje dziecko mocno i świadomie i to jest sprawa oczywista, ale odkryłam, że ja ją po prostu też lubię. Uwielbiam z nią "gadać", spędzać czas. Dzisiaj uświadomiłam sobie, że jednym z moich największych marzeń jest to, abyśmy się przyjaźniły. Żebyśmy, umiały się do siebie tulić, tak mocno, jak teraz, przez całe życie.

Wandzia jeszcze przed atakiem niezbadanych mocy

                  Droga córko, jeśli kiedyś to przeczytasz, to wiedz, że wyszłam dzisiaj do galerii po dżinsy, żeby mieć co na swe dupsko włożyć, a wróciłam z ogrodniczkami w kratkę i ortalionikiem w zwierzątka, których, jak na pewno się domyślasz, w żaden sposób na siebie nie wcisnę ;).